Maand: april 2015

De uitspraak van Robert Frank

LisetQuote , , , , ,

THE EYE SHOULD LEARN TO LISTEN BEFORE IT LOOKS

Robert Frank (1924) is een Amerikaanse fotograaf en cineast. Hij werd bekend door zijn boek “the Americans”. Hij reisde met zijn gezin 9 maanden door Amerika om te fotograferen. Frank liet zich leiden door wat op straat gebeurde. Hij fotografeerde snel, opvallend en soms zonder door de lens te kijken.Hij kreeg kritiek op zijn foto’s. Volgens de Amerikanen waren zijn foto’s niet gekaderd, niet scherp gesteld en niet goed uitgelicht. Men vond de foto’s korrelig, somber en weinig opbeurend. Er werd een pessimistisch beeld geschetst van Amerika. Zo anders dan de foto’s uit de jaren vijftig, die een optimistische en energieke sfeer hadden. In Amerika had hij moeite om de foto’s te laten publiceren.  Hij heeft het boek in Frankrijk laten uitgeven. Later in het Engels vertaald, maar het boek was in eerste instantie geen groot succes. Pas later werd het herontdekt door jonge kunstenaars en kreeg het een cultstatus.

In 2008 is er een jubileumeditie verschenen.  Je kan al zijn werk bekijken op de site van de National gallery of Art en er nog op inzoomen ook!

http://www.nga.gov/content/ngaweb/features/robert-frank.html

Het oog moet leren te luisteren voordat het kijkt. Of moet je leren in beelden te kijken? Welk beeld is een foto waardig? In plaats van een foto van een Amerikaanse situatie heb ik een straatbeeld van Amsterdam genomen. Er staat een jonge vrouw op de foto met drie honden aan de lijn. Tijdens het uitlaten ging de donkere hond zijn eigen gang. Zijn oor moest leren te luisteren! Het eigenwijze hondje had het helemaal gehad met het wandelen. Hij ging er bij liggen en er was geen beweging meer in te krijgen! Wat de jonge vrouw ook probeerde. Het werd een soort toneelstukje op straat, er kwamen omstanders bij. Ze begonnen aanwijzingen te geven. Maar niets hielp. Na een kwartiertje was de hond uitgerust en liep weer vrolijk mee. 

Robert Frank

De uitspraak van Robert Capa

LisetQuote , , , , , , ,

IF YOUR PICTURES AREN’T GOOD ENOUGH

YOUR’E NOT CLOSE ENOUGH

Dat is wel een hele dappere uitspraak van Frank Capa. Zeker als je bedenkt dat Capa oorlogsfotograaf was. Als je foto’s niet goed genoeg zijn, dan ben je niet dichtbij genoeg. Je moet maar durven in de oorlogsgebieden! De foto is gemaakt in Noord Ierland in Londonderry/Derry.   De Ierse katholieken spreken over Derry. Voor de Britten en de Ierse protestanten is het Londenderry. 

Dit is de gedenksteen, gemaakt door John Caker Casey, in 1969. Op de gedenksteen staat de tekst “you are now entering Free Derry”.  De naam “Free Derry” werd gegeven aan de gebieden van de Bogside, Creggan en Brandywel die waren gebarricadeerd. 
Wij komen ’s morgen in de stad en het eerste wat opvalt is de vele politieagenten. Ze zijn serieus bewapend en hebben en wapenstok inde handen. Het ziet er hier serieuzer uit dan in Belfast! Tijdens de lunch snappen we waarom, er komt een Oranjemars voorbij. Zowel de demonstranten als de agenten staan strak van de spanning. We lopen nog snel een rondje door de stas en bekijken de Murals, de muurschilderingen en bewonderen de Vredesbrug over de rivier de Foyle. Hierna vervolgen we onze weg naar Donegal, Ierland.

Robert Capa (1913-1954) is een oorlogsfotograaf. Hij emigreerde op jonge leeftijd vanuit Hongarije naar Duitsland. Hij is bekend geworden met en foto uit de Spaanse burgeroorlog van “de vallende soldaat” uit 1936. Er is een sneuvelende soldaat te zien en er is nog steeds discussie over de foto of hij in scène gezet is. Capa heeft hier nooit over gesproken. Zijn partner, , de fotografe Gerda Taro, overleed in de Spaanse burgeroorlog. Na de oorlog vertrok Capa naar Amerika. Hij ging als oorlogsfotograaf aan de slag voor  het tijdschrift Live. Zijn bekendste werk is de landing op D Day op Omaha beach in 1944. Capa kwam om het leven door een landmijn in 1954 in de oorlog in Indochina in Zuidoost Azië.

http://www.magnumphotos.com/C.aspx?VP3=CMS3&VF=MAGO31_10_VForm&ERID=24KL535353

Robert Capa

De uitspraak van Aaron Siskind

LisetQuote , , , , ,

PHOTOGRAPY IS A WAY OF FEELING, OF TOUCHING, OF LOVING

De foto is met een compact camera in het analoge tijdperk gemaakt in Nepal, eind jaren negentig. De foto is helaas niet van super kwaliteit, het is een ingescande dia. Ik vond de foto zo bij de quote passen, dat ik hem toch gebruik. De wegwerp panorama camera was in die tijd hip om mee op reis te nemen. De trektocht in de Himalaya was een prima moment om de panoramacamera in de rugzak te stoppen. Tijdens een pauze in een dorpje trok de panorama camera de aandacht van twee jongetjes.  Ze vonden het een interessant ding en keken er om de beurt door. Het oudste jongen gaat achter het jongetje staan en laat hem liefdevol door de camera kijken. Samen genieten ze van dit moment. En dat deden wij ook!

Aaron Siskind (1903-1991) is een zwart wit fotograaf uit de kunststroming Abstract Expressionisme.

Zijn eerste liefde was muziek en poëzie, maar na zijn huwelijk in 1929 veranderde dat in fotografie. Hij had voor zijn huwelijksreis een camera gekregen.  Hij begon zijn carrière als documentaire fotograaf. Later ging Siskind in de richting van formele, poëtische, conceptuele beelden waar hij mee internationaal bekend werd. Hij richtte zich op de details van natuur en architectuur. Hij presenteerde ze als vlakke oppervlakken om een nieuw beeld van hen, die los staan van het oorspronkelijke onderwerp. http://www.aaronsiskind.org/

Aaron Siskind

De uitspraak van Eve Arnold

LisetQuote , , , ,

THE INSTRUMENT IS NOT THE CAMERA

BUT THE PHOTOGRAPHER

De muzikant heeft een mooi instrument. Maar hoe mooi ook, hij is de uitvoerder en moet gevoel voor muziek hebben. Al heb je de duurste camera, je moet het wel zien, fotograferen is een manier van  kijken. Deze foto is gemaakt in het Zwarte Woud, bij een traditionele muziekuitvoering. Ik zag de weerspiegeling van het gezicht van de man in zijn blaasinstrument. De man is van de achterkant gefotografeerd. Je ziet de voorkant van zijn gezicht terug in zijn instrument. Hierna heb ik bewust de achterkant van zijn hoofd bijgesneden, anders trok zijn, al wat kalend hoofd teveel aandacht. Ik wilde juist dat de weerspiegeling de aandacht trok.

Eve Arnold (1912-2012) begon op latere leeftijd met fotograferen, na een cursus van 6 weken en een baantje in een ontwikkelingslab. Begin jaren 40 begon haar carrière als fotografe met reportages en glamourfoto’s. In 1951 werd ze aangenomen bij het fotoagentschap Magnum, maar ook werkte zij gerenommeerde bladen als Time, Life en het Britse Sunday Times Magazine. Ze kreeg bekendheid met reportages over zwarte Amerikanen, migrantenwerkers en Afghaanse nomaden. Ze maakte ook glamourfoto’s van beroemdheden als Joan Crawford, Jackie Kennedy en Elizabeth Taylor. Onder haar beroemdste werken waren bijzonder intieme foto’s van Marilyn Monroe. Ook reisde ze veel en was de eerste westerse fotografe die mocht werken in China.

http://www.magnumphotos.com/C.aspx?VP3=CMS3&VF=MAGO31_10_VForm&ERID=24KL53ZGM6

Eve Arnold

De uitspraak van Berenice Abbott

LisetQuote , , , ,

PHOTOGRAPHY HELPS PEOPLE HOW TO LOOK

Fotograferen helpt mensen hoe ze moeten kijken. De fotograaf kijkt op een andere manier naar dingen. Je gaat in beelden kijken of kaderen. Hele gewone dingen worden ineens prachtig denkbeeldige foto’s. Je bedenkt hoe je dat wilt fotograferen en onder welke omstandigheden.

Deze mensen kijken ook, ieder op hun eigen manier. Het zijn toeristen, vanaf de Dam gefotografeerd. Zij kijkt om zich heen en ziet de schoonheid van de stad, kijkt naar de Amsterdamse geveltjes en pakt haar compact camera. Hij heeft geen oog voor de omgeving en speurt op zijn kaart naar de route. “Hoe fietsen we nu verder” is bij hem de belangrijkste vraag. Ze zijn goed voorbereid op de fietstocht, regenkleding aan en muts op tegen de kou. En dat op het einde van de meimaand!

Berenice Abbott (1898-1991) is een Amerikaanse fotografe, bekend geworden met haar zwart wit fotografie. Ze fotografeerde in de jaren 30 de stad New York. In de jaren 20 werkte ze als assistente van de fotograaf Man Ray. Via Man Ray kwam ze in aanraking met de  Franse fotograaf Eugène Atget, die van grote invloed op haar werk had. Terug in New York fotografeerde ze de veranderingen in het leven en architectuur van met name Manhattan. Dit project is bekend onder de naam  Changing New York.

Berenice Abbott