De uitspraak van Miroslav Tichý

JUST PUT ON THE LENS AND GO

Zet de lens op je camera en trek er op uit. Dat deden we ook tijdens een tripje naar de Opaalkust met een aantal fotoclubleden. De Opaalkust ligt tussen Calais en Boulogne sur Mer. Het is heerlijk om met gelijk gestemde op pad te gaan. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je uitgebreid staat te fotograferen. Iedereen is met fotograferen bezig.  Je moet alleen van te voren bedenken wat je wilt gaan fotograferen en welke lenzen passen daarbij. Heb je een mooie grote fototas en je bent toch met de auto, dan gaan alle lenzen mee. Op de foto staan vrouwen, het geliefde onderwerp van Miroslav Tichý. Ze staan met mooie camera’s te fotograferen. Heel wat anders dan de houtje-touwtje camera’s van Tichý.

Miroslav Tichý (1926-2011) was een zonderlinge man. Hij werd bekend om zijn “slechte foto’s”. Hij woonde in zijn geboortedorp Kyjov, in een vies, rommelig huis. Hij maakte zijn camera’s zelf uit afval en recycling materiaal. Daardoor zagen zijn camera’s  er wat vreemd uit. Niemand geloofde dat het een echte camera was en zo kon hij ongestoord foto’s maken van vrouwen. Vrouwen op straat of aan het zwembad in zijn eigen dorp. Soms poseerde ook voor hem in een glamour houding, omdat ze meenden dat er geen rolletje in zat. Zijn doka stond vol met pannen, emmers en een tuin schutting. Zijn lenzen maakte hij zelf met stukken glas en oude brillenglazen.  De negatieven en afdrukken werden daarna nog beschadigd. Soms liet hij ze expres buiten liggen in de regen.  Of liet er zijn vingerafdruk erop achter of vroeg bezoekers erop te trappen. Behalve de chemicaliën voor de doka, gaf Tichý geen cent uit aan spullen. Tot 2004 is hij onbekend gebleven. Ten tijde van het communistische bewind was hij een dissident. Zijn buurman zorgde dat de foto’s tamelijk ongeschonden bleven. In 2004 werd er een selectie van zijn werk tentoongesteld op de Biënnale van Sevilla. Tichý heeft maar 6 jaar van zijn succes kunnen genieten.

http://www.tichyocean.com/

Miroslav-Tichy

De uitspraak van Dorothea Lange

THE CAMERA IS AN INSTRUMENT

THAT TEACHES PEOPLE HOW TO SEE WITHOUT A CAMERA

Dorothea Lange (1895-1965) was een van de eerste sociale fotografen in Amerika. Ze fotografeerde in  opdracht van de Farm Security Administration de armoede op het platteland. De fotos die ze maakte werden gratis ter beschikking gesteld en in de Amerikaanse kranten en tijdschriften gepubliceerd.

Heel bekend is de foto ”Migrant Mother” uit 1936. Er staat een vrouw op met twee van haar kinderen. De foto stelde een moeder voor die, met haar kinderen, door de Depressie van de jaren dertig gedwongen werd om als een zwerver door het leven te gaan. Lange zorgde ervoor dat de foto snel naar de krant werd gestuurd en de krant publiceerde de foto. Het resultaat van de foto was dat er voedsel naar het kamp werd gestuurd. Er is een mooie documentaire te vinden van PBS American Masters, over het werk en leven van Dorethea Lange; Grab A Hunk of Lightning  https://www.youtube.com/watch?v=DP-d-Gn7PVo

De camera is een instrument, het leert mensen om te kijken zonder camera. De foto is gemaakt in de binnenstad van Boulogne sur Mer in Frankrijk. Dit meisje liep wat te flaneren in de winkelstraat.  Ze had een alpino pet op haar gevlochten haar.  Door de kleurrijke kleding en haar vrolijke gedrag viel ze me op en maakte ik snel 2 foto’s van haar. Op de achtergrond staat een groepje jongeren bij een apotheek. Het groene kruis aan de gevel van de apotheek vond ik wat overheersend op de foto. Daarom heb ik de foto omgezet in zwart wit.

039-dorethea-lange

 

De uitspraak van Yousuf Karsh

LOOK AND THINK

BEFORE OPENING THE SHUTTER

Ga niet van alles fotograferen zonder eerst goed te kijken en te bedenken hoe je de foto wilt maken.  Dat zegt Yousuf Karsh, de portretfotograaf. Dit is weliswaar geen portret, maar het gaat dit keer om het verhaal achter de foto. Ik heb een tijdje betonbollen gefotografeerd, die met mos bekleed zijn. Ze staan voor het kasteel Groeneveld in Baarn. Ik wilde ze met alle seizoenen fotograferen vanuit diverse standpunten. Soms kwam ik daar en zag niet meteen een goede compositie . Dan ging ik even rustig op een bankje zitten en keek even om me heen. Tien minuten later was de inspiratie er wel! En je houdt er af en toe nog een leuk gesprek aan over.  In de herfst, lente en winter was het niet moeilijk om een mooie compositie te vinden. De herfstbladeren op de achtergrond, sneeuw of rijp op de bollen. De lentebloemetjes op de achtergrond. Maar de zomer vond ik erg lastig. Dat koste me wat meer hoofdbrekens. Ik nam teenslippers mee om de zomer uit te beelden of hoopte dat mensen in zomerse kledij langs liepen. Een goede zomerfoto moet ik nog steeds maken. 

Yousuf Karsh (1908-2002) is een van de bekendste portretfotografen van de 20e eeuw. Geboren in Turkije en op zijn 14e jaar gevlucht naar Syrië, na een korte tijd ging hij bij zijn oom wonen in Canada die fotograaf was. Zijn opleiding genoot hij in Boston bij een portretfotograaf, waarna hij weer terugkeerde naar Canada. Zijn bekendste portretfoto is die van Churchill. Hij waagde het om de sigaar uit de mond van Churchill te trekken en drukte de ontspanknop in op het moment dat Churchill door heeft wat er gebeurde.  Wie nog meer wilt weten over Yousuf Karsh, een paar jaar geleden heeft de VPRO een documentaire over hem uitgezonden. http://tvblik.nl/het-uur-van-de-wolf/fotograaf-yousuf-karsh-schrijft-geschiedenis

http://www.karsh.org/

yousuf-Karsh

De uitspraak van Jim Brandenburg

SERENDIPITY, BEING LUCKY WITH THE MOMENT

WHEN IT’S TOTALLY UNEXPECTED

Een geluksmoment beleven, dat hadden wij ook in Japan. Al dagenlang hadden we prachtig weer,. Alleen niet de dag dat we gingen wandelen in Tsumago. Het stortregende!  Tsumago ligt op de oude postroute naar het vroegere Edo, het huidige Tokyo. We hoorde in onze ryokan (Japanse herberg) dat er beren waren en dat we een beren bel mee moesten nemen. We konden in Tsumago de bel kopen en op het eindpunt in Magome de bel weer inleveren en kregen dan ons geld terug. Dat was goed geregeld. Alleen vroegen we ons af of er wel echt beren waren, of dat het een mooi verhaal was voor de toeristen. In de regen liepen we langs de Nakasendo weg. En nee, ons geluksmoment was niet dat we een beer zagen, maar de mystieke sfeer die ontstond door de regen en de warmte van de dagen ervoor! Dat leverde prachtige foto’s op.

Amerikaanse natuurfotograaf en cineaste Jim Brandenburg (1945) werkt al 30 jaar voor National Geographic Magazine. Hij heeft iets met wolven  en heeft prachtige close-ups en gedetailleerde foto’s van wolven in de natuur gemaakt. Deze foto’s maakte hij onder zeer extreme omstandigheden en met zeer veel geduld. Vaak moest hij urenlang wachten tot het juiste moment.

Hij publiceerde er enkele prachtige fotoboeken over.

http://www.jimbrandenburg.com/

Jim-Brandenburg