Kruiend ijs

Na een week sneeuw en ijspret kwam de dooi en dan zie een zeldzaam natuurfenomeen: kruiend ijs. Er ontstaat ophoping van ijs door de dooi. De stukken ijs breken af en worden door de wind meegedragen richting land, strand of dijk. Hier stapelen ze zich op, tot kleine bergjes ijs schotsen. Woensdag en donderdag ben ik op zoek gegaan rondom het Gooimeer en bij het IJmeer. Kijken naar lijnen en vormen, proberen orde te scheppen in de chaos.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De 1e grote foto is hetzelfde bergje als de foto waar ik op sta, alleen van 1 dag later. Het dooien gaat hard!
Ook leuk om de fotografen op de foto te hebben staan 😉

 

 

Patronen

Er zijn nu prachtige patronen van ijs, daar waar het stuk getrapt is en opnieuw is opgevroren, of langs de randen van het ijs bij het Gooimeer. Wel een beetje voorzichtig, het ijs is nog dun. Dit patroon kon ik veilig vanaf een bruggetje fotograferen en een omzetting naar zwart wit, een wat krapper kader en een kwart slag draaien, geeft een hele andere sfeer.

IJskoud bankje

Op de pier bij het Gooimeer staan 2 bankjes bij de rode vuurtoren,  pal in de wind. Bij de sneeuwval van afgelopen zondag en de ijzige oostenwind, is er een bankje veranderd in een ijsplaat vol ijspegels. Een mooi foto object, die al veel op de foto is gezet de afgelopen dagen!

Het is nu geweldig buiten om er op uit te trekken! Warme kleding een en een thermoskan warme drank mee. En met het zonnetje erbij is het nog best aangenaam. Pas wel op, het kan op de pier behoorlijk glad zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wintertip

Het is leuk om als het goed vriest bellen te blazen. En er moet niet te veel wind zijn, anders blazen de bellen alle kanten op.  Je voelt je net weer kind 😉
Dinsdag bleven de zeepbellen even liggen en dwarrelde er wat sneeuw op. Het lukte niet om op de tafel een zeepbel “neer te leggen”. Ze spatte weer snel uiteen. In de klimop ging het nog het beste. Vandaag is het wat kouder en bleef de zeepbel wat langer op de bergthee plant liggen. Je zag de bel bevriezen. 

Hoe ga je te werk? 
Neem een warm zeepsopje, dan bevriest het wat sneller en bij de apotheek kan je glycerine (glycerol) kopen. Dit wordt normaal gesproken gebruikt voor (hand)crèmes. Een klein scheutje erbij, het maakt de zeepbel wat steviger en zorg dat hij niet zo snel uiteen spat. Fotograferen met de macrolens ging bij mij nog het beste. Heb je geen macrolens, neem dan de lens waar je het meeste kan inzoomen. 

Zoek een beschut plekje op dat uit de wind is. En het moet natuurlijk vriezen. In de vroege ochtend is het nog flink koud, later warmt het al weer wat op. 
Heb ook veel geduld, de bellen waaien net een andere kant op dan dat je wilt, raakt de bel een harde ondergrond, bijvoorbeeld de tafel, kan hij uiteenspatten en heb je de bel op een mooie plek liggen en je pakt de camera en kijkt door de zoeker … bel weg… uiteengespat. Als het lukt  is het erg leuk, pas wel op voor reflectie van de huizen en van jezelf! Als ze wat langer blijven liggen, kunnen ze mooi bevriezen met ijsbloemen.  

Ansel Adams blijft inspireren

TWELVE SIGNIFICANT PHOTOGRAPHS IN ANY ONE YEAR IS A GOOD CROP

Twaalf goede foto’s maken in een jaar, is een goed jaar voor de fotograaf. Dat is een goede score volgens Ansel Adams. In het analoge tijdperk werd er een rolletje vol geschoten en als je daar 1 of 2 goede foto’s uit had, was dat een goede score, als beroepsfotograaf. Er werd een index print gemaakt en daaruit wed een keuze gemaakt welke foto’s er afgedrukt werden. Tegenwoordig werken we digitaal en kunnen we knippen wat we willen en weer weggooien. Als ik met vakantie ga, maak ik vele vakantiekiekjes en ben ik blij dat ik een aantal goede foto’s heb, die het vakantiekiek gehalte overstijgen. Ansel Adams was zeer nauwgezet. Hij bestudeerde de plek die hij wilde fotograferen, wist onder welke weersomstandigheden hij dat ging fotografeerde en wachtte dat moment af.
Daarna maakte hij het af in de doka.

De foto is gemaakt in Huizen aan het Gooimeer. Daar staan een aantal appartementen half in het water, sfinxen genaamd. Ze zijn het kenmerk voor Huizen, je ziet ze aan de waterkant staan.
De naam Sfinxen verwijst naar de poortwachters van de oude Egyptische piramiden.
Een paar jaar geleden was het Gooimeer dicht gevroren geweest, de dooi had ingezet en er lag water op het ijs. Dit gaf een mooie reflectie van de sfinx. De foto is omgezet naar zwart wit. Anders was het een wat grauwe, kleurloze foto geworden.

048-Ansel-Adams