Mary Ellen Mark (1940-2015) was een Amerikaanse fotografe, bekend om haar fotojournalistiek, portretten, en reclamefotografie.
Deze foto is gemaakt op het plein in San Gimignano, Toscane waar een poppenspeler het publiek vermaakte. Niet alleen kleine kinderen, maar ook volwassenen genoten van het optreden. De foto is expres in groothoek genomen, zodat je een weids uitzicht hebt op het plein en zowel een kijkje achter de schermen hebt, als daarvoor.
I LIKE TO CREATE FICTION OUT OF REALITY
I TRY AND DO THIS BY TAKING SOCIETY´S NATURAL PREJUDICE AND GIVING THIS A TWIST
Martin Parr is een clown binnen de straatfotografie. Hij is bekend geworden met zijn boek The Last Resort (1986), over de vervallen badplaats New Brighton waar de hun vakantie doorbrengen. Tussen de vergane glorie van wat de eens zo mooie badplaats. Met veel afval op de grond en een lekkere zak patat. Parr fotografeert de mensen stiekem en zegt goed aan te voelen welke mensen er geïrriteerd zouden raken en welke mensen niet. Hij fotografeert een veranderende wereld. Hij creëert fictie uit de werkelijkheid en laat een op het oog lijkend gewoon tafereel eruit zien als een gekke situatie. Hij laat de maatschappelijke vooroordelen zien op zijn manier.
Deze foto is gemaakt in Schotland. Helaas lukte me het alleen om van de achterzijde de mensen te fotograferen. We logeerden in een oud statig hotel in Stratpeffer, ten westen van Inverness. Er bleek ook een bruiloft aan de gang te zijn en de mannen stonden in kilt buiten. De bruid en andere dames ook om even van de buitenlucht en een sigaretje te genieten. Ze draaiden zich net om toen ik de foto wilde nemen. Al met al een bont gezelschap op de foto.
PHOTOGRAPHY IS THE SIMPLEST THING IN THE WORLD
BUT IT IS INCREDIBLY COMPLICATED TO MAKE IT REALLY WORK
Martin Parr (1952) is bekend geworden met “”The last Resort”, een serie over het strandleven in New Brighton. Een fantastische serie foto’s van de Engelsen in een vervallen badplaats. Parr verzamelt fel gekleurde ansichtkaarten van John Hinde en zijn team. Deze foto’s zijn tussen de jaren 50 en 70 gemaakt en hebben invloed gehad op het kleurgebruik in zijn eigen foto’s.
De foto’s van Parr lijken zo eenvoudig. Maar hij maakt gecompliceerde foto’s door te flitsen, dichtbij de mensen te staan en technieken toe te passen dat de kleuren goed gesatureerd zijn. Hierdoor ontstaat de herkenbare, intieme maar ook satirische sfeer van Martin Parr zijn foto’s. Door zijn manier van fotograferen komt het onderwerp onbedoeld humoristisch in beeld. Zo zelfs dat bij de serie over New Brighton de hele Engelse bevolking over hem heen ging. Maar zo gaan wij geen dagje naar het strand. Hiermee verbroederde hij alle Engelsen in het protest tegen de foto’s.
Daarom een foto van het strandleven, van mensen die wachten op hun snack bij de frietkraam. De foto is gemaakt in Escalles, zo’n 15 km ten zuiden van Calais in Frankrijk. Er staan mensen in de rij te wachten, anderen picknicken achter de friettent. Ook komen er wandelaars aan. Het is een foto met frisse kleuren, van blauw, rood en groen.
THE CAMERA IS AN INSTRUMENT
THAT TEACHES PEOPLE HOW TO SEE WITHOUT A CAMERA
Dorothea Lange (1895-1965) was een van de eerste sociale fotografen in Amerika. Ze fotografeerde in opdracht van de Farm Security Administration de armoede op het platteland. De fotos die ze maakte werden gratis ter beschikking gesteld en in de Amerikaanse kranten en tijdschriften gepubliceerd.
Heel bekend is de foto ”Migrant Mother” uit 1936. Er staat een vrouw op met twee van haar kinderen. De foto stelde een moeder voor die, met haar kinderen, door de Depressie van de jaren dertig gedwongen werd om als een zwerver door het leven te gaan. Lange zorgde ervoor dat de foto snel naar de krant werd gestuurd en de krant publiceerde de foto. Het resultaat van de foto was dat er voedsel naar het kamp werd gestuurd. Er is een mooie documentaire te vinden van PBS American Masters, over het werk en leven van Dorethea Lange; Grab A Hunk of Lightning https://www.youtube.com/watch?v=DP-d-Gn7PVo
De camera is een instrument, het leert mensen om te kijken zonder camera. De foto is gemaakt in de binnenstad van Boulogne sur Mer in Frankrijk. Dit meisje liep wat te flaneren in de winkelstraat. Ze had een alpino pet op haar gevlochten haar. Door de kleurrijke kleding en haar vrolijke gedrag viel ze me op en maakte ik snel 2 foto’s van haar. Op de achtergrond staat een groepje jongeren bij een apotheek. Het groene kruis aan de gevel van de apotheek vond ik wat overheersend op de foto. Daarom heb ik de foto omgezet in zwart wit.
THERE IS A CREATIVE FRACTION OF A SECOND
WHEN YOU ARE TAKING A PICTURE
Henri Cartier-Bresson (1908-2004) kon met zijn foto’s een verhaal vertellen. Hij nam ons mee in het moment in de tijd. Zijn foto’s laten gebeurtenissen in de vorige eeuw zien. De foto’s waren gericht op de mensen die er bij waren, minder op de gebeurtenis zelf. Cartier-Bresson ensceneerde zijn foto’s niet en liet hij de mensen nooit een bepaalde pose aan nemen. Hij probeerde in zijn foto’s om in een fractie van een seconden ‘de emotie die van het onderwerp uitging en de schoonheid van de vorm’ vast te leggen. Met zijn compacte leica liep hij over straat. Zo kon hij onopvallend te werk gaan.
Dat is ook de reden waarom ik het prettig vind om met een prime lens op stap te gaan. Met een grote telelens op je camera val je veel meer op. De foto van de nonnen is nog gemaakt met mijn compact camera. Jaren geleden waren we in Rome en natuurlijk hoort een bezoek aan het Vaticaan en de St. Pieter erbij. Er stond een lange rij om de St. Pieter in te gaan. Deze nonnen onttrekken zich even aan de rij en zitten op hun gemak tegen een pilaar aan te lunchen. Een flesje water erbij en gezellig keuvelen. In de hoop dat na de lunch de rij wat minder lang is.
http://www.henricartierbresson.org/en/
